رابطه ولایت با خاتمیت براساس مبانی حکمت متعالیه

عنوان رساله رابطه ولایت با خاتمیت براساس مبانی حکمت متعالیه می باشد. نگارنده با بهره مندی از مطالعات کتابخانه ای و جستارگرایی رایانه ای به بررسی دیدگاه مکتب فلسفی حکمت متعالیه پرداخته است. در این راستا آثار شارحان فلسفه صدرایی و نوصدراییان نیز مورد استفاده قرار گرفته است. (ولایت) از مباحث عمیق و مهم در فلسفه ملاصدرا محسوب می شود. این موضوع ریشه در مباحث اعتقادی شیعیان دارد و اهمیت پرداختن به آن بعد از مسئله خاتمیت دو چندان می گردد، زیرا از طریق (ولایت) که باطن رسالت محسوب می گردد مسئله ضرورت هدایت بشر توسط ائمه اطهار (علیه السلام) بعد از خاتمیت اثبات می گردد. اولیاءالله که جانشینان بر حق رسول الله (صلی الله علیه وآله) می باشند دارای ویژگی های خاصی می باشند که ضرورت وجود این ویژگی ها و اثبات وجود آن ها در اولیاء محمدیین در چهارچوب براهین عقلی حکمت متعالیه امکان پذیر می باشد. در ابتدا به تبیین و تعریف مسئله ولایت، جایگاه ولی در نظام هستی و راه نیل به ولایت پرداخته شده است. در بخش بعد، مسئله خاتمیت و اعتقاد به پایان یافتن ارسال انبیاء و ویژگی های برجسته خاتم الانبیاء مطرح گردیده است و بخش پایانی که هدف نگارنده و اصل رساله محسوب می شود به بررسی نسبت ولایت با رسالت و امامت می پردازد و پس از آن شاخصه های ائمه اطهار (علیهم السلام) از دیدگاه مکتب تشیع همچون عصمت،علم وولایت تکوینی در چهارچوب مکتب فلسفی حکمت متعالیه تبیین گردیده است.